Dzień Dziecka – historia
Dzień Dziecka tradycyjnie obchodzony jest 1 czerwca. Dzień ustanowiony został w 1954 przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) dla upowszechniania ideałów i celów dotyczących praw dziecka zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych i obchodzony od 1955 w różne dni roku w różnych krajach członkowskich ONZ.
W ten sposób postanowiono uhonorować prawa dzieci, które wcześniej były często łamane. Organizacja Narodów Zjednoczonych obchodzi Dzień Dziecka w rocznicę uchwalenia Deklaracji praw dziecka, czyli 20 listopada. Zgodnie z sugestią ONZ, Dzień Dziecka w każdym kraju powinien być obchodzony w dniu, który jego władze uznają za najwłaściwszy.
Dzień Dziecka w Polsce
W Polsce i innych byłych państwach socjalistycznych Międzynarodowy Dzień Dziecka obchodzony jest od 1950 w dniu 1 czerwca. Od 1952 stało się świętem stałym.
Warto nadmienić, że w Polsce od 1994 roku 1 czerwca obraduje także Sejm Dzieci i Młodzieży. Tu obowiązuje powaga. A poza nim już wielka zabawa, mądra rywalizacja i radość bez granic.
W innych państwach, dziatwa też ma powody do uśmiechania. Na przykład we Francji 6 stycznia obchodzony jest Dzień Rodziny, podczas którego dzieci i rodzice jedzą wspólnie uroczystą kolację w tym ciasto z „wróżbami”. Z kolei w Turcji najmłodsi mieszkańcy mają swój dzień 23 kwietnia. Przebrane w narodowe stroje, śpiewają, tańczą i puszczają latawce. Ciekawie jest w Japonii. Tam osobno świętują chłopcy, a osobno dziewczynki. 5 maja ojcowie razem z synami szyją flagi w kształcie karpia – symbolu odwagi i siły, aby powiesić je na drzwiach.
A wcześniej, bo 3 marca, córki z pomocą swoich mam przygotowują wystawy lalek w tradycyjnych strojach oraz piją specjalny napój ryżowy.
Renata Małachowska